Dzieci zapisane do naszego dwujęzycznego przedszkola mogą uczestniczyć wraz z rodzicami w trzydniowej adaptacji. Podczas dni adaptacyjnych dziecko spędza czas w żłobku z rodzicem, przyzwyczajając się do nowego otoczenia i stopniowo zyskując poczucie bezpieczeństwa.

W pierwszych dniach przedszkolnej kariery swojego dziecka:

– Nie przedłużaj pożegnania. Pożegnanie powinno być czułe, ale szybkie. Dziecko nie jest w stanie samodzielnie podjąć decyzji o rozstaniu – oczekuje jej od ciebie. Dobrze sprawdza się ustalenie i konsekwentne przestrzeganie codziennego rytuału, np. dwa buziaki, przytulenie i dziecko idzie do pani.

– Pamiętaj, że dziecko ma prawo płakać. To naturalna reakcja na trudną i niezrozumiałą sytuację. Postaraj się „uodpornić” na łzy dziecka. Jeżeli chcesz pomóc, nie mów zbyt wiele,  nie uspokajaj za bardzo, nie uciszaj na siłę. Nie lekceważ jednak jego potrzeb ani nie krytykuj, raczej posadź sobie maluszka na kolanach i mocno przytul. Często słowa bywają niepotrzebne, a samo przytulenie wystarczy, by dać dziecku wsparcie.

– Nie zabieraj dziecka z powrotem do domu, nawet jeśli bardzo płacze przy rozstaniu. Jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić.

– Ustal z dzieckiem, kiedy odbierzesz je z przedszkola. Maluszek nie rozumie jeszcze pojęcia czasu – lepiej więc umówić się na „po obiedzie” czy „po podwieczorku”, niż na konkretną godzinę. Zawsze dotrzymuj danego słowa i nigdy się nie spóźniaj.

– Zawsze informuj dziecko o zamiarze wyjścia z sali lub przedszkola.

– Po pożegnaniu zdecydowanie opuść przedszkole. Nie pojawiaj się w oknie, uchylonych drzwiach – dziecko powinno mieć pewność, że nastąpiło pożegnanie.

– Rozmawiaj pozytywnie o przedszkolu. Jeżeli zapewniasz dziecko, że da sobie radę, pokaż, że wierzysz w to, co mówisz. Twoje komunikaty muszą być jednoznaczne, dzieci bardzo wyraźnie odczytują nasze emocje, nawet te, których nie werbalizujemy.

– Często zapewniaj dziecko o swoich uczuciach. Chwal je za dzielność i umiejętność radzenia sobie w nowej sytuacji. Gdy będzie płakało, wyjaśnij, że na początku nawet dorośli czasem się denerwują i mają kiepskie samopoczucie.

– Motywuj maluszka  do przedszkola w sposób pozytywny. Często podkreślaj, ile już udało mu się osiągnąć. Opowiedz najbliższym o jego sukcesach (najlepiej przy dziecku) – ale nie koloryzuj.

– Po wyjściu z przedszkola pobaw się z dzieckiem, zaśpiewaj mu ulubioną piosenkę, opowiedz o swoich wspomnieniach z przedszkola.

– Wdrażaj dziecko do samodzielności. Pomagaj zarówno w sferze samoobsługi (mycie się, ubieranie, jedzenie), jak i kontaktów społecznych, czyli komunikacji z otoczeniem.

– Zaufaj wychowawczyni twojego dziecka. Nauczycielom także zależy, by maluch był w przedszkolu szczęśliwy. Przekaż im ważne informacje o dziecku, systematycznie pytaj, czy dobrze się bawiło, jak wyglądają jego kontakty z rówieśnikami, czy umie współpracować w grupie, czy wykonuje polecenia, czy zdarzają problemy wychowawcze. Tylko wspólny front działań może przynieść oczekiwane efekty.

Każde dziecko jest niepowtarzalne, każde ma własną drogę rozwoju, każde przechodzi proces adaptacji w specyficzny dla siebie sposób. Ale to od nas, dorosłych, w ogromnej mierze zależy, jak ten proces będzie przebiegał i jak długo będzie trwał.